Het S-peil of voluit Schil-peil (zoals in bouwschil) van een woning, is een getal dat de energieprestatie van de bouwschil van een woning weergeeft. Om een woning energieneutraal te krijgen is het van belang dat de hoeveelheid energie die nodig is om de woning te verwarmen of te koelen zoveel mogelijk te beperken. Dat wordt bereikt door de woning zo goed mogelijk te isoleren en luchtdicht te maken. Het S-peil is net dat kengetal dat al die eigenschappen van de gebouwschil evalueert: de isolatie, de luchtdichtheid, de zonnewinsten, de ventilatieverliezen, de vormefficiëntie,….
Hoe wordt het S-peil berekend?
Tot dus ver was de omschrijving van het S-peil nogal vaag. Laten we het even concreet maken. Het S-peil is de verhouding van:
- enerzijds de S-peil gerelateerde energiebehoefte voor verwarming en koeling van de wooneenheid en
- anderzijds het equivalente boloppervlak van de wooneenheid: dat is de oppervlakte van een bol met hetzelfde volume als de wooneenheid.
Dat vergt een woordje uitleg.
De S-peil gerelateerde energiebehoefte houdt rekening met transmissieverliezen (isolatie, schiloppervlak, bouwknopen), infiltratieverliezen (luchtdichtheid), zonnewinsten (oriëntatie, g-waarde, warmtecapaciteit, oversteekhoeken) en zonnewering. Het S-peil houdt geen rekening met verliezen ten gevolge van de gewenste ventilatie en ook niet met interne warmtewinsten. Die laatste hebben nl. niks te maken met de kwaliteit van de bouwschil.
Waarom wordt er gedeeld door een equivalent boloppervlak? Op zich is het evident dat de energiebehoefte van een grote woning groter zal zijn dan die van een kleine woning. Omdat de regelgevers het niet eerlijk vonden dat een gezin met meer kinderen die een groter huis nodig hebben, automatisch een hoger S-peil zouden hebben dan een alleenstaande in een kleine woning, moest er natuurlijk een soort normalisatie voor de grootte van de woning plaatsvinden. Als de verliesoppervlakte genomen wordt om te normaliseren dan zijn kleine woningen net benadeeld omdat ze relatief meer verliesoppervlak hebben. Dat wilden de regelgevers natuurlijk ook weer niet. Aan de hand van vele simulaties is men dan gekomen tot een normalisatie aan de hand van het equivalente boloppervlak.